Aurikuloterapia

Aurikuloterapia to sposób postępowania, w którym wykorzystuje się pobudzanie określonych punktów małżowiny usznej w celu terapii niektórych schorzeń.  Doświadczenia medycyny ludowej wskazują, że przy niektórych schorzeniach małżowina uszna reaguje pojawieniem się na niej punktów bólowych, a ich stymulacja wywiera działanie lecznicze. Już ponad 2 tysiące lat temu lekarze Wschodu, Egiptu i Persji wykorzystywali niektóre okolice ucha zewnętrznego podczas leczenia rwy kulszowej. W VII wieku naszej ery chińscy lekarze określili na małżowinie usznej kilka punktów, których drażnienie igłami do akupunktury usuwa bóle występujące w różnych częściach ciała. W Europie pierwsze doniesienia o działaniu na punkty ucha w celach wspomagania zdrowia pochodzą z IV wieku p.n.e. Hipokrates opisuje ich pozytywne działanie na leczenie procesów zapalnych dolnych części ciała poprzez otwarcie określonych naczyń żylnych tyłu ucha.
W latach 1951 – 1956 lekarz francuski Paul Nogier przeprowadził szczegółowe badania i opracował odrębną metodę leczenia polegająca na nakłuwaniu małżowiny usznej tzw. aurikuloterapię. Współczesna aurikuloterapia opiera się na teorii Nogiera, nie ma ona jednak nic wspólnego z akupunkturą, zaliczana jest do technik refleksoterapii.
Aurikuloterapia znajduje zastosowanie szczególnie jako terapia bólu. Istotą aurikuloterapii jest istnienie na uchu obszarów refleksyjnych. W obszarach tych można znaleźć odpowiednie punkty diagnostyczne i terapeutyczne.
Nie należy traktować aurikuloterapii jako jedynego sposobu likwidacji choroby. Jeżeli choroba wymaga środków farmakologicznych lub diety to aurikuloterapię należy stosować w połączeniu z lekarstwami. Takie połączenie daje bardzo dobre rezultaty.